امروزه گردشگری افراطی به کشورهای عجیب و غریب محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. سافاری، شنا در رودخانه های استوایی، عبور از جنگل های غیرقابل نفوذ - همه اینها مسافران ناامید و شجاع را مجذوب و خوشحال می کند. با این حال، هیچ یک از راهنماهایی که چنین مسیرهایی را ارائه می دهند، این واقعیت را تبلیغ نمی کنند که هنوز هم می توان آدم خوارها را در برخی از نقاط دوردست سیاره ما پیدا کرد و این اصلاً داستانی برای جذب گردشگران نیست. ما دقیقاً به شما می گوییم که آدم خواری هنوز در کجای زمین انجام می شود.

آندامان و سنتینل شمالی

در جزیره سنتینل فرود نیاید

جزایر آندامان بین هند و میانمار واقع شده است. شایعات وحشتناکی از مدت ها قبل در مورد ساکنان برخی از این جزایر (به عنوان مثال، سنتینل شمالی) منتشر شده است: آنها می گویند که آنها وحشی، تشنه به خون، تهاجمی نسبت به غریبه ها هستند و قادر به کشتن یک متجاوز بدون حتی درک هستند.

ساکنان جزایر آندامان

با این حال، اینها شایعه نیستند، بلکه واقعیت هستند. بسیاری از موارد شناخته شده است که مسافرانی که در سواحل قبایل وحشی غرق شده بودند و از روی ناآگاهی با وحشی ها در ساحل جزایر بیرون آمده بودند، بلافاصله قربانی آنها شدند. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که در برخی از قبایل آندامان مواردی از آدم خواری وجود دارد.

هندوستان

اگر در مورد هند صحبت کنیم، در شمال این کشور یک فرقه آغوری وجود دارد که آموزش خود را بر اساس هندوئیسم استوار کرده است. اینها افراد بسیار خاصی هستند - آنها زندگی زاهدانه ای دارند، بسیاری از مراسم عجیب و غریب را انجام می دهند و رویای خلاص شدن از تولدهای بی پایان را در سر می پرورانند. در این قبیله مواردی از آدم خواری دیده می شود که به گفته بومیان، جوانی آنها را طولانی می کند. درست است، برای این، آغوری ها مردم را نمی کشند، بلکه از کسانی استفاده می کنند که قبلاً مرده اند. علاوه بر این، با وجود عادات هیولایی، آغوری یک قبیله صلح دوست در نظر گرفته می شود - آنها هرگز مرتکب جنایات جدی نمی شوند.

پاپوآ گینه نو

اینگونه به نظر می رسد که کورووی ها در میان آن ها آدم خوارها نیز هستند.

در جنوب شرقی آسیا، ایالات زیادی وجود دارد که در آنها آدم خواری انجام می شود. به عنوان مثال، در قسمت جنوب شرقی پاپوآ گینه نو، قبیله Korowai زندگی می کند. این بومیان مرتباً به آدم خواری می پردازند. قربانیان آنها یا افراد قبیله ای هستند که به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل ظاهری جان باختند (اعتقاد بر این است که ساکنان با آیین آدم خواری کل قبیله را از آسیب نجات خواهند داد) یا گردشگران افراطی که به طور تصادفی خود را در نزدیکی محل سکونت آنها می بینند.

قبیله کورووی مردم درختی

شاید پسر نلسون راکفلر، فرماندار نیویورک، مایکل، نیز قربانی کورووای پرخور شد. او با مطالعه قبایل وحشی به این مناطق آمد تا اطلاعاتی در مورد کورووای ها جمع آوری کند و بهای آن را پرداخت: مرد جوان بدون هیچ ردی در جنگل ناپدید شد و بقایای او هرگز پیدا نشد.

اندونزی

قبیله اسمات.

اندونزی به عنوان آدم خوارترین کشور روی زمین در نظر گرفته می شود - به این معنا که موارد آدم خواری در این جزیره آسیا بیشترین تعداد را در جهان به ثبت رسانده است. در غرب گینه نو (ایریان جایا)، چندین قوم به طور همزمان به آدم خواری می پردازند - به عنوان مثال، دوگوم-دانی، کاپوکو، اسمات و غیره. در همان زمان، آدم خوارهای محلی حتی غذاهای لذیذ را برای خود جدا می کنند - آلت تناسلی، بینی، زبان، جگر و غیره. اما در شرق کشور کمتر چنین مواردی وجود دارد.

از نظر تعداد آدم خوارها، جزیره بزرگ کالیمانتان (بورنئو) که در فاصله کمی از گینه نو قرار دارد، از نظر تعداد کم نیست و بین چندین ایالت تقسیم شده است. در جنگل محلی تعداد زیادی از مردم دایاک زندگی می کنند که تعداد آنها به چند میلیون نفر می رسد. به آنها شکارچی جمجمه می گویند. علاوه بر این، آدم خوارهای محلی معمولاً برای شکار افراد تحت رهبری زنان بیرون می روند.

کامبوج

در کامبوج، آدم‌خواری در دهه‌های 1960 و 70، دوره‌ای از جنگ‌ها، به اوج خود رسید. اما در حال حاضر نیز این سنت، اگرچه در موارد منفرد، حفظ شده است. ریشه های خونخوار باستانی دارد: زمانی اعتقاد بر این بود که برای یک جنگجوی کامبوجی بسیار مهم است که جگر دشمن را بخورد و از این طریق برتری خود را بر دشمن نشان دهد.

فیجی

ساکنان جزیره فیجی.

جزیره فیجی، واقع در غرب اقیانوس آرام، زمانی با آدم خواران بومی مرتبط بود و به آن "آدم خوار" می گفتند، اما اکنون این عمل به گذشته تبدیل شده است. با این وجود، آدم خوارها هنوز در اینجا یافت می شوند - مهم نیست که مردم محلی مدرن چقدر با این سنت وحشیانه مبارزه می کنند. کسانی که در فیجی به تجارت آدم خواری می پردازند، "عادت" وحشتناک خود را با این جمله توجیه می کنند که همه را پشت سر هم نمی کشند، بلکه فقط با نمایندگان قبایل متخاصم . برای آنها، این یک آیین است.

برزیل

قبیله ای از آدم خواران در برزیل.

قبیله برزیلی واری قرن هاست که در برابر همسایگان که به مرگ طبیعی مرده اند، آدم خواری می کنند. در اواسط قرن گذشته، مبلغان بسیاری از نمایندگان این قبیله آدم خوار را کشتند، اما نه همه آنها را. در فقیرترین و وحشی‌ترین زاغه‌ها، مواردی از آدم‌خواری هنوز ثبت می‌شود، اما اکنون این بخشی از آیین‌های تکان‌دهنده نیست، بلکه گامی ناامیدکننده در فقر و گرسنگی کامل است.

آفریقا

آدم خواری در برخی از کشورهای آفریقایی مانند لیبریا، ساحل عاج و سیرالئون نیز انجام می شود. در پایان قرن گذشته بسیار رایج بود، اکنون نادر است، اما هنوز هم چنین موارد تکان دهنده ای ثبت می شود. آدم خوارهایی در نیجریه، توگو و حتی در آفریقای جنوبی اروپایی شده وجود دارند. حتی انجمن‌های مخفی مدرنی وجود دارند که به آدم‌خواری می‌پردازند و برای آن ایدئولوژی ارائه می‌کنند - «انجمن پلنگ‌ها»، «انجمن تمساح‌ها» و غیره.

آدم خواری در قرن های گذشته به شدت در آفریقا رواج داشت.

به طور کلی، البته، شگفت انگیز است که بر روی زمین، مردم، قبایل، نژادهای مختلف وجود دارد و آداب و رسوم، ذهنیت و نگرش آنها نسبت به زندگی انسان کاملاً متضاد است! این فرضیه را بخوانید که چگونه انحراف محور زمین باعث سکونت بشر در سراسر جهان شد

 (سیارک) گردشگری اشاره به افرادی دارد که سفر می کنند تا با فرهنگ های مختلف، مکان ها، غذا ها و نوشیدنی های متفاوت آشنا شوند، سرگرمی های مانند فعالیت هایی مانند حوادث تفریحی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی داشته باشند. همه افراد با فعالیت منابع طبیعی و فرهنگی در ارتباط هستند. این منابع برای انسان بسیار مهم هستند، هم امروز و فردا. اطمینان از پایداری بسیار مهم است. اطمینان و تضمین زندگی انسان بستگی به حضور توسعه پایدار در همه بخش ها از جمله گردشگری دارد. منابع طبیعی، فرهنگی، تاریخی، ارزش های اجتماعی و زیبایی شناختی، فرآیندهای زیست محیطی و تنوع زیستی برای جلوگیری از آسیب و تضمین پایداری در گردشگری کشور ضروری ولازم می باشند. در این روش، جذابیت کشورها به طور مداوم فراهم خواهد شد. گردشگری پایدار، توسعه گردشگری است که مانع آسیب به محیط زیست، اقتصاد و فرهنگ مکان های که در آن شکل می گیرد، می شود.

هدف از گردشگری پایدار، اطمینان از یک تجربه مثبت برای مردم محلی، شرکت های گردشگری؛ و خود گردشگران است. گردشگری آلی را می توان به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار یک قسمت در قلمرو جزئی و کل کشور استفاده کرد.

منشاء گردشگری آلی از اکوتوریسم است. اکوتوریسم به طور انحصاری بر طبیعت، فرهنگ و مزارع که بخشی از این طبیعت و فرهنگ است، متمرکز شده است.

هنگامی که اکوتوریسم پیرامون محصولات ارگانیک تکامل می یابد به آن گردشگری آلی گفته می شود. مزارع ارگانیک یک منبع اقتصادی اضافی برای مزارع محیط زیست و حفاظت از آنها ارائه می کنند. هنگامی که مزارع کشاورزی خود را به مدیریت آلی تبدیل و به خوبی اداره می کنند، برخی از فعالیت های گردشگری دیگر ممکن است توسعه پیدا کنند. اگر مزارع ارگانیک به لحاظ ارگانیک موفق باشند، آنها می توانند انگیزه بازدیدکننده های گردشگران را افزایش دهند. مزارع ارگانیک می توانند به لحاظ اقتصادی قابل دوام شوند، اگر محصولات با کیفیت تولید و به بازار عرضه شوند و درآمد با فعالیت های گردشگری ، به ویژه در زمینه های طبیعت و فرهنگ تکمیل شوند. مزارع ارگانیک نیز برای سلامت انسان حیاتی هستند، به این دلیل که غذاهای ارگانیک بدون آفت کش های متداول ؛ کود های ساخته شده با مواد مصنوعی و یا لجن فاضلاب؛ مهندسی زیستی؛ یا پرتوهای یونیزا تولید می شوند. قبل از اینکه غذاهای ارگانیک به سوپرمارکت های محلی و یا رستوران وارد شوند، باید گواهی ارگانیک دریافت کنند. همچنین نشان داده شده است که روش های کشاورزی ارگانیک برای محیط زیست امن تر هستند، چون هیچ گونه مواد شیمیایی مصنوعی، آنتی بیوتیک و هورمون در تولید آنها وجود ندارد.

گردشگری آلی یک سیستم کشاورزی ارگانیک مورد استفاده در کسب و کار گردشگری است اما در معرض و نظارت بخش بهداشت و کشاورزی قرار دارد.

مصرف کنندگان کشورهای صنعتی به طور فزاینده علاقه مند به خرید مواد غذایی و محصولات حیوانی رایگان آفت کش ها و مواد شیمیایی دیگر هستند. گردشگری آلی یک سرمایه گذاری کسب و کار خوب در یک مزرعه کار است که فعالیت های بسیاری مانند تجارب آموزشی، تفریحی و سرگرم کننده برای بازدید کنندگان ارائه می دهد، در عین حال درآمد اضافی برای مالک تولید می کند. بازدیدکنندگان در فعالیت های یادگیری در شرایط طبیعی و یا کشاورزی دوستانه شرکت می کنند. در حالی که آنها در حال آزمایش غذاهای ارگانیک هستند، باید محصولات ارگانیک را با سرگرمی یاد بگیرند. این اطمینان وجود دارد، بازدید کنندگان که زندگی در مزرعه را تجربه می کنند ، بیشتر با زندگی طبیعی و سلامت بعدی آن کنار می آیند. این گردشگری، گردشگری آلی و یا سرگرمی کشاورزی، یا گردشگری کشاورزی نامیده می شود. تقاضای گردشگری آلی روز به روز در حال رشد است . گردشگری کشاورزی ، به اهمیت مزارع ارگانیک برای سلامت انسان، محیط زیست، کسب و کار، و رفاه اقتصاد محلی می پردازد و یک ارزیابی از نحوه استفاده مزارع ارگانیک برای مقاصد گردشگری ارائه می دهد.
این مقاله ادامه دارد.........ترجمه  itrans.ir 

خانه امینی ها در قزوین قسمتی از یک عمارت گسترده و تو در تو است که به سال 1275 قمری در دو طبقه به وسیله مرحوم محمد رضا امینی ساخته شده است. حسینیه دارای دو حیاط شمالی و جنوبی و سه تالار شرقی و غربی است. این تالار ها به موازات یکدیگر قرار دارند و به وسیله پنج درب متحرک مشبک از هم جدا می شوند.

تالار میانی بزرگتر از دو تالار دیگر است. طول تالار میانی 18 متر و عرض آن 5 متر است. طول تالار های دیگر 10 و عرض آن ها نیز 5 متر است. آمیختگی حساب شده و زیبایی گچ بری، نقاشی روی چوب و آئینه کاری در سقف، دیوارها، طاقچه ها رف ها و دیوار واره های چوبی بسیار چشمگیر و در حد شاهکار است.

دو اتاق شمالی، جنوبی نیز در شرق و غرب تالارها وجود دارد که از تزئینات کمتری برخوردار است. سردابه، آشپزخانه، ابنارها و شربت خانه در طبقه زیرین حسینیه واقع شده است.

سرداب

لوستر

تالار کوچک

انبار

دیوار بین تالارها از چوب

خانه امینی ها یا حسینیه امینی ها لوکیشن فیلم های زیادی بوده است، از جدیدترین فیلم هایی که در این مکان فیلم برداری شده می توان به سریال بانوی عمارت اشاره کرد.

حسینیه امینی ها نگین معماری قزوین

حسینیه امینی ها، از خانه‌های زیبا و اعیانی قزوین توسط حاج محمدرضا امینی از اعیان تجار قزوین، در سال ۱۲۷۵هجری قمری بنا و در آن زمان مبلغ چهل و هشت هزار تومان صرف ساخت آن شده است به قطب گردشگری در قزوین تبدیل شده است.گردشگران و توریست های زیادی از داخل و خارج کشور از این خانه‌ ی زیبا و اعیانی در قزوین بازدید می کنند

حیاط حسینیه امینی ها

با توجه به افسانه ها، غول هایی که قبلا در قلمرو لائوس مدرن کنونی زندگی می کرده اند، در حافظه صدها کوزه بزرگ سنگی در استان Xieng Khouang حفظ شده است . وزن آنها اغلب به 6 تن می رسد. البته، ساکنان محلی، ادعا می کنند که اکثر مردم عادی از آنها استفاده می کرده اند، اما برای چه منظوری؟هنوز مشخص نشده است. بله، و این کوزه های عجیب غول پیکری که در سراسر دره پراکنده اند، احتمالا بین 1500 تا 2000 سال پیش هستند. واقعا شگفت انگیز است!